Rune schudde haar kop; wat was die jeugd weer voortvarend! Terwijl sora naast haar stond te huppelen en te hijgen van opwinding, bleef zij stil en vertrok. Ze wuifde even met haar staart, ten teken dat Sora haar moest volgen.
Rune was een wijze heler en ze wist dat haar leerling eerst moest leren om te luisteren naar de stilte, maar ook de subtiele geluiden van de natuur, dat ze moest leren om de verschillende geuren van de seizoenen, van kruiden maar ook van gevaar te herkennen. Eerst zou ze haar leren over de sterren en de maanstanden. Daarna pas zou ze beginnen met het herkennen van de verschillende kruiden en gewassen, zowel de helende als de dodelijke soorten. Pas nadien kon er gedacht worden aan het spalken van gebroken poten of het verhelpen van aanhoudende blafhoest. Het werd een intensieve en lange leertijd voor de kleine Sora.
Nu trokken ze in stilte de woeste bergflanken op, onderweg naar de top van de Heilige Berg.