An other new dawn {OPEN}

Het was een bloedbad, overal waar Rogue keek lagen doorweekte en vooral dode wolven. Hoe kon dit gebeurt zijn, wat had ze fout gedaan. Ze was helemaal alleen... Eén van de weinige nog levende wolven kwam naar haar toe gelopen en keek haar boos aan. ''Het is allemaal jou fout, jij moordenaar!'' sprak de wolf tegen haar. Deze paar woorden voelde als een herten gewei door haar hart. Het is... allemaal mijn fout... bedacht Rogue zich. Alles begon te draaien en ze voelde dat ze hard op de grond neerplofte. Allemaal mijn fout... schoot nog eens door haar kop.
Naar lucht happend schrok Rogue wakker, gelukkig was het maar een droom. Deze droom had ze wel eens eerder gehad, bijna om de drie dagen kreeg ze deze droom wel. Maar op het moment van de droom besefte ze dit echter nooit. Deze droom kreeg ze nu ongeveer al twee maanen lang. Het was sinds dat ze alfa van de Meerroedel was geworden, vaak had ze het gevoel dat ze de verantwoordelijkheid niet aankon. Als Beta had ze hier geen last van, ze kon toen nog gemakkelijk aan haar taken voldoen. Maar toen het Alfa koppel stierf moest zij de roedel in haar eentje leiden. Een roedel leiden was een zware taak die niet iedereen aankon. Waarschijnlijk hadden de Alfa's haar als Beta gekozen omdat ze die taak wel aan leek te kunnen. Echter moest ze het in tegenstelling tot hun helemaal alleen doen omdat ze geen partner had. Toch zat zomaar een wolf als partner kiezen er niet in, het moest er een zijn waar ze echt van hield en mee op één lijn zat. Deze was ze echter nog nooit tegengekomen, of misschien wel maar dat ze het toen niet had beseft. Langzaam stond Rogue op en rekte zich uit, het begon al licht te worden. Dus zo moest de Jagers zo gaan wakker maken om op jacht te gaan. Zodra de Jagers het kamp uit zijn moest ze de Krijgers wakker maken en daarna de Apprentices. De Oudsten en pups met hun moeders konden blijven slapen zo lang ze wilden. Langzamer hand begon Rogue aan haar dagelijkse wandeling door het kamp.

Seff werd wakke, het begon al licht te worden. Hij stond op, straks zou rogue de rest wakker maken. Hij liep naar buiten, en zag de alfa staan. Ze was nog niet zo lang de alfa van de roedel. Maar sinds de vorige alfa gestorven was moest zij het overnemen. Hij liep naar haar toe. Hij keek naar de lucht. Het was mooi herfstweer en de prooi ging waarschijnlijk buiten op zoek naar eten zijn. Hij keek rogue aan. 'Het word vandaag een mooie dag voor de jacht, we moeten de rest straks ook wakker maken.' Zei hij tegen rogue.

"Weet ik, maar dat is wel mijn taak. Als je wil helpen mag je zo meteen de rest van de jagers gaan wekken," zei rogue op een kalme toon. "Weet je... het is moeilijker om Alfa te zijn dan dat het lijkt... Zo veel taken en verantwoordelijkheden..." haar stem klonk wat moeilijk. Seff keek haar aan. ‘Ja, en zeker in jouw situatie. Je moet het helemaal alleen doen, en je hebt op dit moment zelfs geen beta die je kan helpen’ Hij lachte vriendelijk. De wolvin keek naar de lucht. "Zou je dan nu de jagers willen gaan wakker maken? Dan loop ik alvast naar de krijgers," zei Rogue rustig tegen hem. Ze keek hem vragend aan. Natuurlijk vond hij het goed dus hij knikte. ‘Ik zal ze wel wakker maken.’ Zei hij zacht. Hij liep naar de andere jagers en maakte ze wakker. Terwijl ze wakker werden liep hij terug naar Rogue die de krijgers inmiddels al wakker gemaakt had. ‘De jagers zijn bezig met wakker worden.’ Zei hij, hij lachte.

- Niet zo erg dat wa later was ik doe soms ook lang over een post